Kalendarz

Marzec

03

kalendarz

marzec 2024
PWŚCPSN
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

STANISŁAW BRZYSZKO (24.04.1896-23.01.1984) – muzyk

Przewodził niegdyś orkiestrom w Siennicy, Zagrodzie i Kozieńcu. Przeszedł do historii jako nestor siennickich muzyków. Od 10 maja 1919 roku był członkiem orkiestry 7 Pułku Ułanów. Po ukończeniu Szkoły Podoficerskiej w roku 1922 wrócił do orkiestry pułkowej w stopniu kaprala. Awansowany do stopnia plutonowego, przeniesiony został do 21 Pułku Ułanów. Od 8 września 1944 roku w stopniu sierżanta szefował orkiestrze 12 Pułku Piechoty. 1 czerwca 1945 roku został kapelmistrzem orkiestry Zmotoryzowanego Pułku KKW. W listopadzie 1946 roku trafił do 9 Pułku Piechoty jako solista orkiestry pułkowej, a w 1957 roku do OSS w Pile na szefa orkiestry. Ze względu na stan zdrowia zwolniony z zawodowej służby wojskowej 31 października 1958 roku. Jako rencista przejawiał nieustanną aktywność artystyczną i zadbał o muzyczną edukację synów – Mariana, Zdzisława i Andrzeja. Zmarł 23 stycznia 1984 roku w wieku 88 lat.

 

JÓZEF CIECHAN (1908 – 1982 ) – rzeźbiarz artysta

 

Urodził się 17 marca 1908 roku w Siennicy Różanej w rodzinie Józefy i Wojciecha Ciechanów. Matka parała się krawiectwem, a ojciec był ciesielką. Od najmłodszych lat przejawiał zamiłowanie do rysunku i rzeźby. Ukończył Państwową Szkołę Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, a po wojnie Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Był asystentem Xawerego Dunikowskiego. Wykonał m.in. popiersie marszałka Józefa Piłsudskiego, które można podziwiać w Siennicy Różanej. Jest autorem obelisków, pomników nagrobnych, popiersi, płaskorzeźb itp. W roku 1964 wykonał sześciometrowy pomnik poświęcony „Bohaterom Ziemi Krasnostawskiej Żołnierzom, Partyzantom i Więźniom 1939-1945”, który znajduje się na rynku w Krasnymstawie.

STANISŁAW CHMIELEWSKI (1913-1993) – poeta

Urodził się 7 maja 1913 roku w miejscowości Grabówka. Dzieciństwo spędził w Kolonii Wojniaki koło Chełma. Ożenił się z Bronisławą Kuś. Po ślubie zamieszka

li w Stójle – rodzinnej wsi Bronisławy. Działał wiele lat w ówczesnych strukturach  Banku Spółdzielczego w Siennicy Różanej. Przez 15 lat sprawował nawet funkcję przewodniczącego rady nadzorczej. Stanisław Chmielewski znany był ze swojej społecznej aktywności. Wiersze zaczął pisać na początku lat osiemdziesiątych, ale pierwsze z nich opublikowane zostały dopiero w 2013 roku na łamach 34. numeru „Ziarna”.

 

SABINA MARIA DERKACZEWSKA (1925 – 1982) – poetka

Sabina Derkaczewska urodziła się 27 sierpnia 1925 roku we wsi Zagroda w gminie Siennica Różana, jako jedno z trojga dzieci Andrzeja i Marianny z domu Wrona. Jeden z pierwszych nalotów po wybuchu wojny zastał ją w polu, gdzie przeleżała kilka godzin na mokrej ziemi. Skończyło się przeziębieniem i gruźlicą kręgosłupa. W 1962 roku zaczęła pisać wiersze, a dwa lata później zadebiutowała na łamach „Zielonego Sztandaru”. Zaangażowała się w działalność Koła Gospodyń Wiejskich w Zagrodzie, wstąpiła do Klubu Twórców Ludowych w Krasnymstawie oraz Klubu Pisarzy Ludowych w Lublinie. Odbywała spotkania autorskie w gminnych klubach kultury, Powiatowym Domu Kultury i Muzeum Regionalnym w Krasnymstawie. Po śmierci ojca (21.12.1972) przeprowadziła się wraz z matką do siostry mieszkającej w Wojniakach w gminie Chełm. W tym czasie należała do Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Chełmskiej i Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie. W 1979 roku otrzymała medal Zasłużonego Działacza Kultury. Wiersze poetki drukowane były w prasie oraz wielu antologiach.
Zmarła 30 kwietnia 1982 roku w Wojniakach, a pochowana została na cmentarzu parafialnym w rodzinnym Żdżannem.
Od 1997 roku Krasnostawski Dom Kultury, doceniając dorobek poetki, ogłasza doroczny Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Sabiny Derkaczewskiej „Snuje się nitka życia przez świat”.

 

JANINA DOBOSZ (1936-1990) – poetka

Janina Dobosz urodziła się 26 maja 1936 roku w Bitem. Po ślubie zamieszkała w Woli Siennickiej. Zdobyła wykształcenie wyższe zawodowe ze specjalnością nauczania początkowego. Była dyrektorem Szkoły Podstawowej w sąsiadującym Maciejowie. Należała do chóru „Siennicki Dzwon”, chełmskiego chóru „Hejnał”, Nauczycielskiego Klubu Literackiego im. Józefa Czechowicza w Lublinie i Klubu Twórców Ludowych w Siennicy Różanej. Wiersze zaczęła pisać na początku lat osiemdziesiątych, a publikowała je m.in. w „Zielonym Sztandarze”, „Tygodniku Chełmskim”, „Ziarnie” i w polonijnym „Dzienniku Polskim”. Wydała dwa tomiki poetyckie „Do odległych ramion” i w roku 1990 „Perły mgliste”. Zmarła 9 lipca 1990 roku w Lublinie.

 

FELIKS KUŚ (1911-1993) – poeta

Feliks Kuś znany w środowisku społecznik i twórca urodził się 11 listopada 1911 roku w Woli Siennickiej gdzie mieszkał i tworzył. Był współzałożycielem Spółdzielni „Świt”, Koła „Wici”, któremu prezesował ponad rok, wieloletnim skarbnikiem i sekretarzem OSP w Siennicy Różanej, przewodniczącym komitetu rodzicielskiego, delegatem z powiatu Krasnystaw na I Zjazd Frontu Jedności Narodu, radnym Gminnej Rady Narodowej itd. Twórczość Feliksa Kusia charakteryzowała się głównie opisywaniem w formie wierszowanej ważniejszych wydarzeń z życia wsi i gminy, chociaż w bogatym dorobku zdarzały się także wiersze refleksyjne. Drukował je w „Tygodniku Chełmskim”, „Ziarnie”, w wydawnictwach zbiorowych oraz w indywidualnym tomiku „Grudka ziemi”. Zmarł 15 kwietnia 1993 roku.

EUGENIUSZ MIAZGA (1933-2020) – muzyk i kapelmistrz

Urodził się 6 lipca 1933 roku w Siennicy Różanej. W szkole podstawowej uczył się gry na akordeonie. Później podjął naukę gry na instrumencie dętym w orkiestrze pod batutą uzdolnionego i słynnego w środowisku muzyka Władysława Dzika i bardzo szybko zaczął koncertować z tym zespołem. W 1953 roku powołany został do służby wojskowej i przydzielony do orkiestry pułkowej do gry na barytonie. Robił znaczące postępy, za co został wyróżniony i awansowany. W cywilu kontynuował grę w zespołach dętych, kapeli ludowej oraz jako pierwszy w regionie puzonista w zespole jazzowym. Eugeniusz Miazga nagradzany był przez władze powiatowe, dyrektora Powiatowego Domu Kultury w Krasnymstawie – Marię Gładkowską oraz jej następców. 1 marca 1975 roku z inicjatywy władz miasta Krasnegostawu uczestniczył z założeniu orkiestry dętej. Spośród kilkudziesięciu muzyków jednogłośnie wybrany został kapelmistrzem. W późniejszym czasie dyrygent zaangażowany był przy organizowaniu orkiestry młodzieżowej. Krasnostawska Orkiestra Dęta pod batutą Eugeniusza Miazgi koncertowała przeszło 30 lat – do 2005 roku. Eugeniusz Miazga w 2015 roku nominowany został do Honorowego Wyróżnienia „Złote Karpie”. Zmarł 29 grudnia 2020 roku po zakażeniu covid-19.

 

JAN MUDA (1910-1999) – dyrygent i muzyk                                                                                                         

 

Utalentowany dyrygent prowadzący od 1935 roku przez 64 lata chór ludowy, a później Chór „Siennicki Dzwon” oraz inne zespoły śpiewacze nawet poza terenem gminy. Wybitny muzyk samouk znający solfeż, autor słów i melodii do wielu piosenek wykonywanych przez siennickie zespoły, które pod jego batutą przez szereg lat zdobywały najwyższe laury. Jako amator w 1969 roku uzyskał I kategorię instruktorską. Skromny, nieśmiały całe życie związany był z Siennicą Różaną i do końca jej oddany.

ANTONI NOWOSAD

Od 1956 roku był kapelmistrzem i dyrygentem orkiestry dętej w Siennicy Różanej. Później do końca życia współtworzył i występował z Kapelą Ludową „Sienniczaki” zdobywając  zespołem m.in. wyróżnienie na Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą.

 

 

FELIKSA (FELICJA) PATYRA (1912-2001)  – poetka

Przeżyła wiele trudnych chwil jakich nie szczędziło jej życie. Większość z nich opisała w swoich wierszach. A wszystko zaczęło się 17 maja 1912 roku w Majdanie Borowieckim gdzie Feliksa Patyra przyszła na świat. Później zamieszkała w Rudce na terenie gminy Siennica Różana. W twórczości przeważają wiersze o tematyce sakralnej, nie stroni też od opisywania przyrody i nie obce są jej teksty satyryczne. Felicja Patyra uczestniczyła w życiu religijnym i kulturalnym całego województwa będąc zrzeszona w klubach twórców ludowych w Siennicy Różanej, Krasnymstawie i Chełmie. Publikowała w prasie regionalnej, a wiersze ukazały się w latach osiemdziesiątych w tomiku „Garstka pyłu” z serii „Biblioteka Ziarna”. Zmarła 24 stycznia 2001 roku.

 

APOLONIA PROSKURA (1907-1994) – poetka

Apolonia Proskura całe swoje życie spędziła w samotności, mając za przyjaciółkę ulubioną sobie poezję. Porusza w niej tematy sakralne i metapoetyckie, gdzie bohaterem jest często artysta i świat uświęcony poezją. Spora grupa wierszy ma charakter moralizujący, a nawet satyryczny. Apolonia Prokura urodziła się 5 marca 1907 roku. Zawsze skromna, wrażliwa i pełna pokory mieszkała w małym domku w Siennicy Różanej. Wiersze publikowała podobnie jak inni sienniccy poeci w prasie regionalnej. Doczekała także wydania dwóch tomików: zbioru wierszy „Na tle ciszy” i poematu „Do Mickiewicza”. Zmarła w Domu Pomocy Społecznej w Surhowie.

 

KRYSTYNA WINIARCZYK (1934-2010) – poetka

Urodziła się  i mieszkała do końca swoich dni w Siennicy Różanej. Pierwszy wiersz napisała w 1969 roku. Publikowała w „Chłopskiej Drodze”, „Zielonym Sztandarze”, „Dzienniku Ludowym”, „Tygodniku Chełmskim”, „Ziarnie” i innych. Jest autorką tomików: „Kosz nieboskłonu”, „Białej malwy kwiat” i „Zbieram poezję jak w ogrodzie kwiaty”. Wiersze jej znalazły się także w kilku wydawnictwach zbiorowych. Krystyna Winiarczyk była laureatką wielu konkursów literackich, a swoją twórczość często prezentowała występując z Kapelą Ludową „Sienniczaki”. W latach osiemdziesiątych była przewodniczącą Klubu Twórców Ludowych w Siennicy Różanej.

 

 

JÓZEF DZIK – choreograf

Jednym z wyjątkowych talentów, jakie wydała ziemia siennicka był Józef Dzik. Urodził się w 13 grudnia 1920 roku jako syn Rozalii i Antoniego. Od młodzieńczych lat przejawiał zainteresowanie sztuką tańca. Po II wojnie światowej był głównym inicjatorem powstania i kierownikiem Zespołu Pieśni i Tańca w Siennicy Różanej. Zespół osiągnął wysoki poziom i występował w widowiskach obrzędowych kilku powojennych dożynek centralnych. Zdolności choreograficzne Józefa Dzika zostały bardzo szybko zauważone daleko poza Siennicą Różaną. Jako znana już osoba, w roku 1959 objął kierownictwo i rozpoczął organizowanie Zespołu Pieśni i Tańca Wyższej Szkoły Rolniczej (później Akademii Rolniczej, obecnie Uniwersytetu Przyrodniczego) w Lublinie. Równolegle prowadził szkolne zespoły m.in. w Lubyczy Królewskiej.

Józef Dzik przejawiał ciągłą aktywność zawodową. Z sukcesami realizował się na scenie. Być może ogromna pasja nie pozostawiała mu czasu na założenie rodziny. Mieszkał więc samotnie w niewielkim lubelskim mieszkaniu. Z Siennicą Różaną utrzymywał jednak ciągły kontakt i cieszył się wielkim uznaniem. Dowodem na powodzenie może być chociażby fakt, że został ojcem chrzestnym co najmniej dwadzieściorga dzieci! Obecny był więc na wielu uroczystościach rodzinnych i – jak wspominają młode wówczas panny – potrafił porwać do ognistego tańca, ale wywijał przy tym lekko i żwawo.

Zmarł przedwcześnie 4 marca 1979 roku. Pochowany został zgodnie z wolą na siennickim cmentarzu parafialnym w rodzinnym grobowcu. Na początku lat dwutysięcznych ufundowano mu pamiątkową tablicę z płaskorzeźbą i napisem: JÓZEF DZIK ZAŁOŻYCIEL I CHOREOGRAF ZESPOŁU PIEŚNI I TAŃCA AR W LUBLINIE – WYCHOWANKOWIE ORAZ ZIOMKOWIE.

 

WŁADYSŁAW DZIK (1896-1956) – muzyk

Władysław Dzik podczas służby wojskowej w carskiej armii przydzielony został do orkiestry dętej i grał na trąbce oraz skrzypcach. Po blisko sześcioletniej nieobecności powrócił w rodzinne strony i natychmiast założył orkiestrę dętą składającą się z siennickiej młodzieży. Orkiestra dęta szybko zyskała uznanie mieszkańców i miejscowych władz, a także proboszcza, który nawet zatrudnił kapelmistrza Władysława Dzika na etat kościelnego w siennickiej parafii. II wojna światowa przerwała działalność orkiestry, ale po jej zakończeniu kapelmistrz Władysław Dzik zaczął odbudowywać siennicki zespół. Wstąpili do niego powracający z wojska żołnierze-muzycy i miejscowa dorastająca młodzież: Czesław Bodio, Piotr Kaczor, Bronisław Kubik, Bolek Proskura, Józef Szopa. Po 1950 r. zaczął werbować do orkiestry następną grupę uczniów, których szkolił we własnym mieszkaniu.

 

WŁADYSŁAW DZIK Dziuniek (1916-1996) – muzyk i bibliotekarz

Założyciel Gminnej Biblioteki Publicznej w Siennicy Różanej, którą z zamiłowaniem kierował, aż do przejścia na emeryturę (1989). Za upowszechnianie czytelnictwa odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1984). Długoletni kierownik Kapeli Ludowej SIENNICZAKI, która w 1986 roku zdobyła wyróżnienie na Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą i w swojej kategorii była jednym lepszych zespołów ludowych w regionie. Władysław Dzik nazywany zdrobniale Dziuniek najczęściej grywał na akordeonie, lub skrzypcach i rozpisywał nuty. Był autorem przyśpiewek i pieśni regionalnych. Zmarł 31 marca 1996 roku.

 

FRANCISZEK ZARAZA (1891-1915) założyciel teatru, reżyser

Franciszek Zaraza jako młody mieszkaniec Woli Siennickiej pobierał nauki w szkole krawieckiej w Szymanowie pod Warszawą. Tam zetknął się ze sceną w szkolnym kółku teatralnym. Po ukończeniu nauki wrócił w rodzinne strony i w 1913 roku założył w Siennicy Różanej teatr. Rozpoczął pracę nad pierwszą inscenizacją, którą była sztuka „Łobzowianie”. Założyciel teatru i reżyser nie doczekał się jednak premiery ponieważ zmarł w wieku dwudziestu czterech lat, 22 sierpnia 1915 roku na skutek epidemii czerwonki.